Column Jeroen Huijsdens maart
Sociale Wezens:
Verschillende media en deskundigen, nationaal en internationaal, waren ervan overtuigd: de bioscoop zou het niet gaan redden. De impact van de coronacrisis was te groot. Bioscopen en filmtheaters zouden niet herstellen. Een zwaarwegend argument van de journalisten en sommige zelfbenoemde experts was dat streamingdiensten het zouden overnemen. Waarom nog naar de bioscoop of het filmtheater gaan als films direct op streamingdiensten te zien zouden zijn? Bovendien tegen de fractie van de prijs die je betaalt voor een avondje naar de film.
We zijn inmiddels een tijdje verder en beide argumenten gaan eigenlijk al niet meer op. De doemsprekers hebben hun woorden moeten inslikken. (Of ze het ook echt hebben gedaan, weet ik eigenlijk niet). Maar het is een feit dat bioscopen en filmtheaters hun veerkracht opnieuw hebben bewezen. De bezoekers keerden in 2023 terug en lieten daarmee zien - voor de zoveelste keer mag ik wel zeggen - dat naar de film gaan ongekend populair is en blijft. Al zit de Nederlandse bioscoopsector eerlijk gezegd nog niet helemaal op het niveau van wat we in vaktermen het pre-coronagemiddelde zijn gaan noemen: het gemiddelde filmbezoek van 2017-2019.
Maar dat is een kwestie van tijd, zeg ik met de grootste overtuiging (al gaan we in 2024 nog wel een dip zien). Dat komt omdat er in de geschiedenis vaker momenten zijn geweest waarop het einde der tijden werd aangekondigd. Het moment dat de televisie zijn grootschalige intreden deed bijvoorbeeld. Of toen er op elke hoek wel een videotheek te vinden was. Ik hoef vaak alleen maar te zeggen dat het bioscoopbezoek in Nederland tussen 1993 en 2023 groeide van 13 miljoen bezoeken naar bijna 32 miljoen, om de boel weer even in perspectief te brengen.
Wat ik echter veel interessanter vind, is wat er achter de groei schuilgaat. Natuurlijk had dat nooit gekund als filmmakers geen verhalen waren blijven vertellen die op het grote doek het beste tot hun recht komen. En als er niet zo veel was geïnvesteerd in nieuwe complexen, nieuwe zalen, nieuwe stoelen en nieuwe technieken. Maar er is nog iets anders. Vernieuwend wetenschappelijk onderzoek heeft inmiddels ook zichtbaar gemaakt wat we eerder niet konden meten. Dat het samen in een zaal kijken naar een boeiend verhaal neurologisch iets met ons doet waar we ons heel prettig bij voelen. Omdat we mensen zijn. Sociale wezens die maar al te graag bij dat moderne kampvuur zitten om ons te laten vertellen wat er in die grote wereld gebeurt. En voorlopig zijn we echt nog niet uitverteld.
Jeroen Huijsdens