Column Jeroen Huijsdens november '24 (1)

Klassieker

Er zijn van die dingen die je bijblijven. Zo ook die ene ervaring. Het was begin jaren 90. Het Filmmuseum zat nog in het oude pand in het Vondelpark in Amsterdam. Samen met een vriend reed ik speciaal naar het park in de hoofdstad om Once Upon a Time in the West op een groot scherm te kunnen zien.

 

Klassieker

Er zijn van die dingen die je bijblijven. Zo ook die ene ervaring. Het was begin jaren 90. Het Filmmuseum zat nog in het oude pand in het Vondelpark in Amsterdam. Samen met een vriend reed ik speciaal naar het park in de hoofdstad om Once Upon a Time in the West op een groot scherm te kunnen zien. De 35mm kopie die op die avond door de projector gleed was eigenlijk niet om aan te zien. Toch was het heerlijk om Sergio Leone's meesterwerk na tijden weer een keer in een filmzaal te kunnen ervaren, samen met andere fans. Enkele jaren later verscheen de film op dvd. Ik kocht 'm direct. Zonder enige aarzeling. De smetteloze dvd-uitvoering deed alle kabels, vlekken en sprongen door 35mm-knip-en-plakwerk vergeten. Ik ging opnieuw tot een aankoop over toen de film een paar jaren later in een nog veel betere Blu-ray-uitvoering beschikbaar kwam. Ondanks die twee versies in mijn persoonlijke filmbibliotheek kocht ik een tijd later ook weer kaarten voor een vertoning in de XL-zaal van het Zeeuwse CineCity tijdens Film by the Sea. Okay, dat was ook omdat hoofdrolspeelster Claudia Cardinale bij die voorstelling aanwezig was.

Tegenwoordig weten klassiekers veel gemakkelijker hun weg te vinden naar de Nederlandse filmzalen. Dat komt onder meer door de digitalisering waardoor de afhankelijkheid van die schaarse 35mm kopieën achter ons ligt. En door het beschikbaar komen van diensten als FilmService en Hollywood Classics. Maar het komt ook omdat er in de periode na covid en de Hollywood-staking van 2023 bij bioscopen en filmtheaters een zeker gebrek aan filmaanbod was. En daarmee ontstond een vraag naar moderne klassiekers als The Lord of the Rings, The Matrix, Love Actually en ga zo maar door. Een jarige film - zoals The Godfather 50th Anniversary - of het beschikbaar komen van een gerestaureerde versie - de Nederlandse filmdistributeur Odessey Classics is er zelfs in gespecialiseerd - bleek bovendien een mooie reden om oudere films weer een keer te programmeren.

Toch heeft het er alle schijn van dat het zonder randprogramma vertonen van filmklassiekers, of ze nou modern zijn of echt uit de oude doos komen, niet zoveel zoden aan de dijk zet. De film met een praatje en een plaatje in een historische of cinematografische context plaatsen, zoals filmprofessor Martin Koolhoven regelmatig doet, lijkt echt stukken beter aan te slaan dan een zogenoemde 'platte' voorstelling waarbij verder niks gebeurt. Als ik filmvoorstellingen zou mogen programmeren, dan zou ik het wel weten...

 

Jeroen Huijsdens

Filmtaal.nl