November is maand van de filmmuziek: Martin Koolhoven neemt u mee in de film Days of Heaven
Geïnspireerd op oude films en klassieke schilderijen werd Days of Heaven een fotografisch meesterwerk.
Toen regisseur Terrence Malick in 1988 plots met het oorlogsepos The Tin Red Line op de proppen kwam, ging er een schok door cinefielen-land.
Malick was een legende van bijna mythologische proporties geworden omdat hij twintig jaar geen film meer had gemaakt en weinigen hadden verwacht dat hij nog zo’n comeback zou maken. In het begin van zijn carrière was hij enkel bekend bij de incrowd van Hollywood door zijn scenariobijdragen aan onder meer Dirty Harry een hele andere film dan hij later zelf zou gaan maken. Het was echter zijn regiedebuut Badlands waarmee hij zijn status als belangrijk filmmaker vestigde. De opvolger was het enorm ambitieuze Days of Heaven, waarna hij zo uitgeput was dat het lang duurde voordat hij aan een nieuwe film begon en het lukte hem aanvankelijk niet om een nieuw project van de grond te krijgen. Zoals gezegd, ondertussen groeide zijn status, net als die van de twee films die hij op zijn naam had staan.
Geïnspireerd op oude films en klassieke schilderijen werd Days of Heaven een fotografisch meesterwerk. Dat werd het door allerlei cinematografische technieken in te zetten en de film voor een groot deel te schieten tijdens het zogeheten magic hour (ook wel golden hour genoemd). Dat is als de zon net aan het onder gaan is en er vaak maar een half uurtje is (zeker in die tijd), dat er nog net genoeg licht is om wat op het filmnegatief te krijgen.
Director of photography Néstor Almendros kreeg hierdoor een lyrische (en zelfs betoverde) look, die met geen enkele andere film valt te vergelijken.
Richard Gere was destijds nog niet de mega-Hollywoodster die hij later (door films als An Officer and a Gentleman en Pretty Woman) werd, maar overtuigt als de opvliegende landarbeider die zijn geliefde ervan overtuigt met hun stervende baas te trouwen, zodat zij aanspraak kunnen maken op zijn fortuin.
Wie de film eerst op het grote doek wil zien, kan langskomen in Voorburg, waar ik de film vertoon in Theater Ludens op 30 november.